Over het maken van een onmogelijke keuze tussen leven en dood en de (on)menselijke zoektocht die daarbij komt kijken.

Een zwangere vrouw staat op Centraal Station. Haar telefoon gaat. Slecht nieuws. Uit de testuitslagen blijkt dat het kindje dat in haar groeit een onoverkomelijke afwijking heeft. Vanaf dat moment zakt ze keihard door de roze wolk en belandt samen met haar man in een surrealistische tussenwereld, aan de rand van de hemel. Daar start hun zoektocht naar een antwoord op een van de meest onmogelijke dillema’s: in welke wereld is hun kindje beter af, die van de levenden of van de doden?

In deze wonderlijke wereld, geschapen door magische beelden, livemuziek, stop-motion animatie en klei, gaan de aanstaande ouders ten rade bij zichzelf. Een parade van kafkaëske en humorvolle poppen, prognoses en meningen trekt aan hen voorbij. Ze gaan in gesprek met de vlokkentester, chromosomenteller, de echoscopist, de arts, hun ongeboren kindje en de tijd die zich afvraagt ‘of ze het al weten’. Zij ondersteunen in de zoektocht of leggen het vuur aan de schenen. Tot de uiteindelijke keuze. Een keuze uit liefde.

Marlyn Coetsier: “Puurder theater dan dit kan je niet maken; het gaat over leven en dood, over wie je bent als mens en welke keuzes je maakt. De mooiste en heftigste inspiratiebron in het leven.”

CREDITS
concept Tg. Winterberg regie Silvia Andringa tekst Heleen Verburg spel Lennart Monaster spel, vormgeving poppen Marlyn Coetsier vormgeving Jolanda Lanslots video Gertjan Biasino muziek Nine Yards Audio kostuums Esmee Thomassen

OVER TG. WINTERBERG
Tg. Winterberg is een eigenzinnig theatergezelschap dat onder de artistieke leiding van Marlyn Coetsier energiek, inventief, rauw-poëtisch theater maakt met objecten, installaties, poppen en acteurs. Haar voorstellingen combineren krachtige beelden met een rijk palet aan verfijnde manipulatietechnieken, eigenzinnige pop-ontwerpen met associatief spel, en heldere structuren met een ongebreidelde fantasie.

IN DE PERS
Lees het interview dat Marlyn had met Annette Embrechts voor de Theaterkrant rubriek Niet Op.